“Το μέλλον αναγκαίως θα είναι καλύτερον του παρελθόντος”

Με τα λόγια αυτά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης χαιρέτιζε, πριν από 100 περίπου χρόνια, τη δημιουργία του πρώτου αγροτικού συνεταιρισμού σε ένα χωριό της Καρδίτσας, ενθουσιασμένος από αυτό το επαναλαμβανόμενο μικρό θαύμα. Ενθουσιασμένος από αυτές τις αναπάντεχες ενώσεις ατόμων που τέμνουν διαγώνια τους κοινωνικούς χάρτες και φέρνουν κοντά διαφορετικούς ανθρώπους, φωτίζοντας τα πρόσωπα, ένα-ένα ξεχωριστά. Καλλιτεχνικές κομπανίες, αθλητικά σωματεία, εκκλησιαστικές ενορίες, συντροφιές,  σύλλογοι, ομάδες. Με μια λέξη: κοινότητες. Τα στοιχειώδη σωματίδια κάθε κοινωνίας, που έχουν ως συνεκτικό ιστό τους την αλληλεγγύη και την ανάληψη προσωπικής ευθύνης.  

Στο Athens Fringe υποδεχόμαστε κάθε χρόνο δεκάδες τέτοιες κοινότητες, καλλιτεχνικές και ακτιβιστικές, και προσπαθούμε να τις διαδικτυώσουμε μεταξύ τους. Από φέτος κάνουμε μια απόπειρα για ένα βήμα παραπέρα. Εξετάζουμε την ιδέα μιας πιο ενεργής συσσωμάτωσής τους, την πιθανότητα δημιουργίας ενός ιστού αποτελούμενου από τα μεμονωμένα κύτταρα. Φαντασιωνόμαστε την ουτοπία ενός μικρόκοσμου αυτοτελούς και αυτάρκους, απαλλαγμένου από κεντρικές εξουσίες.

Στο Athens Fringe Community οι καλλιτέχνες συναντιούνται, συνδιαλέγονται και χτίζουν συνέργιες, διατηρώντας παράλληλα ο καθένας την ατομική του διάσταση και προφίλ. Μήπως αυτός ο τρόπος ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυστασία μας; κι αν, σ' αυτή την καμπή του χρόνου, παίρναμε αυτόν τον δρόμο; Αν το “Μέγα Πανελλήνιον”, κατά τον Καβάφη, γινόταν ξανά το σύνολο μικρών και ανεξάρτητων κοινοτήτων; Αν τα αλλάζαμε όλα, με γνώμονα αυτή την απλή διαπίστωση; Ότι, δηλαδή, ήμασταν στα καλύτερά μας όταν φτιάχναμε κύκλο, όσοι ακριβώς χρειαζόταν, ούτε ένας περισσότερος ούτε ένας λιγότερος;