Ελένη Βασιλείου Αστερόσκονη (E.V.A.)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑ ΘΝΗΤΟΥΣ

το 2001, πραγματοποίησα την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το 2003, ακολούθησε μια δεύτερη, ατομική, στην γκαλερί Δημόκριτος στο Κολωνάκι.
Η 3η έκθεση ήρθε να αποχαιρετήσει την χρονιά του 2011 με τον πιο γλυκό τρόπο .Με 43 αγαπημένα πρόσωπα στις 28.12.2011- 08.01.2012 στο βιβλιοκαφέ Έναστρον.
Συμμετέχω, σε ομαδικές εκθέσεις και σε Art cafe

Έργα μου αποτελούν μέρος της μόνιμης συλλογής :
Στην Πινακοθήκης του Αγ.Νικολάου Κρήτης.
Στο Ειδικό Σχολείο Ωρωπού
Ξύλινη επιγραφή στο Νηπιαγωγείο Χαλκουτσίου Ωρωπού
Ξύλινο "αντίο" σε μαθητή νηπιαγωγείου στο Κάλαμο
Ζάννειο Ίδρυμα

Σκηνικά κοσμούν:
Στο Νηπιαγωγείο Χαλκουτσίου Ωρωπού
Στο Δημοτικό Σχολείο Χαλκουτσίου Ωρωπού
Θεατρκό  "Η Ζεραλντίν και το ξωτικό της λίμνης" όπου ταξιδεύει σε παιδικές σκηνές. 

Είμαι μέλος στην εθελοντική κίνηση  "Ζωγράφοι σε δράση για τα ΠΑΙΔΙΑ".
Τους τελευταίους μήνες είμαι μέλος στην ομάδα εμψύχωσης του ΤΑΟ
( τμήμα παιδικής αιματολογίας/ογκολογίας) νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία του συλλόγου "Η Πίστη".
Συμμετείχα στο ποιητικό ανθολόγιο "Η μοναξιά είναι χάρισμα" από τις εκδόσεις  Μαλλιάρης ΠΑΙΔΕΙΑ 

Συμμετείχα στο παγκόσμιο συνέδριο ποίησης, Λάρισα Ιούνιος-Ιούλιος 2011
Συμμετείχα εθελοντικά με face painting στις Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Ωρωπού 2011
Είναι υπο έκδοση το πρώτο μου βιβλίο.
Άρθρα μου, φιλοξενούν διαδικτυακές εφημερίδες και περιοδικά κοινωνικού και ποιητικού χαρακτήρα
Κάθε Κυριακή βράδυ από τις 21.00 εώς τις 23.00 παρουσιάζω την ραδιοφωνική μου εκπομπή μέσα από το www.ashinart.com [press the eclectic radio player]

οι θνητοί μπορούν να με βρουν στο asteroskoni.wordpress.com

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑ ΑΕΡΙΚΑ
Γεννήθηκα σε μια στιγμή, που έλαμπαν τ' αστέρια,

και από τότε κατοικούν, στο σώμα καρφωμένα.

Περπάτησα σε ουρανούς, σε μαγεμένα δάση,

εκεί που η σκέψη ενός θνητού, ίσως ποτέ δεν φτάσει.

Μεγάλωσα σε αγκαλιά, στου φεγγαριού τ' ασήμι,

εκεί που με τα κομμάτια του, θρόνους πίσω αφήνει.

Κάθισα σαν βασίλισσα, με ζωγραφιές στα χέρια,

κι έπλασα με τα χρώματα, τον κόσμο μου, κι εσένα.

Χάραξα, μόνη, τη πληγή, κι έγραψα με το αίμα,

χρώμα και λέξεις να ενωθούν.Ίσως να δεις....εμένα.

τα αερικά μπορούν να με βρουν σε κάθε πέταγμά τους...