It’s 11.30pm Sunday morning in East London. I’m surrounded by sweaty ravers who’ve been up for over 30 hours, pupils rattling in their sockets. Far in the distance stands a fresh-faced character spinning the disks to the delight of a sizzling crowd who all express their appreciation with a cloud of perspiration rising above their heads. The sun has just disappeared over the main stage, punters scream for more in a myriad of different languages and still the party shows no sign of drawing to a close. The energy of the crowd makes simply being in the...
Ladies and Gentlemen, it is that time of the year again. The days are getting shorter, the the summer is drawing to a gradual close and the festival season is reaching a merry end. As the annual onset of summer blues begins to kick in, Bestival 2013 comes around to ensure that we can postpone the misery for another few weeks.
From the 5th to the 8th of September, Robin Hill Country Park on the Isle of Wight will be taken over by the creative curation of Josie and Rob Da Bank, bringing their string of award-winning...
- Tί είναι το πρόγραμμα Αλληλεγγύη;
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα κοινωνικής δράσης που οργανώνει το Athens Fringe Network και το Βρυσάκι. Σε πρώτη φάση, στόχος του προγράμματος είναι η δημιουργία ενός αριθμού τμημάτων εθελοντικής διδασκαλίας σε εβδομαδιαία βάση. Τα μαθήματα αφορούν σε πολλές θεματικές ενότητες και αποσκοπούν στην δωρεάν επαγγελματική κατάρτιση των συμμετεχόντων, στην απόκτηση δεξιοτήτων, αλλά και στη σύσφιξη των μελών της κοινότητας μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά.
Πιο συγκεκριμένα, το πρόγραμμα...
Δε με αφορά ο προεκλογικός αγώνας, ποτέ δε με αφορούσε. Διότι ποτέ τα αιτήματα δεν ταυτίζονταν με τα δικά μου. Διότι ποτέ δε μιλούσε κανείς για το εδώ και το τώρα, παρά για ένα αύριο μελλοντικό και αβέβαιο. Για το μέλλον των παιδιών μας. Συγγνώμη, αλλά δεν έχω παιδιά. Και έχει και το παρόν μου τα δικαιώματα του.
Δεν με ενδιαφέρει μια κοινωνία που δεν μπορεί ούτε στον ύπνο της να ονειρευτεί. Που δεν μπορεί να παραγάγει μαγεία.
Μέχρι λοιπόν να αποτελέσουν ζητούμενο αυτά που εμένα με νοιάζουν, θα εξακολουθώ να έχω τη δική μου «ατζέντα» που,...
Διασταυρωνόμαστε στην είσοδο του μετρό, ανεβαίνουμε την Κηφισίας σε διπλανά αυτοκίνητα, κοιταζόμαστε μέσα από τα παράθυρα των τρόλεϊ. Αφορμή ζητάμε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλον και χαιρόμαστε όταν τη βρίσκουμε, έστω και για να βριστούμε. Ζούμε στην ίδια πόλη. Είμαστε η πρώτη γενιά που τη νιώθει δική της και την αγαπάει.
Η Αθήνα μάς ανήκει και είναι η προέκταση του σαλονιού μας. Μπορούμε να βρούμε το δρόμο μας μέρα και νύχτα. Οι πολυκατοικίες, τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, μάς φαίνονται πολύ όμορφα. Η πραγματικότητα είναι ωραία, μπορεί να είναι ακόμα...
Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να του λένε ότι η Ελλάδα διέρχεται "κρίση". Κρίσιμες περιστάσεις, κρίσιμες εκλογές, κρίσιμες αποφάσεις. Έχω ζήσει όλη τη ζωή μου σε μία "κρίση". Και σε αναμονή του επόμενου "ορόσημου". Την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ όπου μετά όλα θα άλλαζαν. Την είσοδο στο ευρώ. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τη νέα μεταπολίτευση. Και, τώρα, την αποχώρηση από την ευρωζώνη. Συναθροισμένος στην αγορά, κι εγώ μαζί με τους άλλους, να περιμένω το επόμενο.
Ποτέ η ώρα δεν ήταν "τώρα". Ήταν πάντα λίγο πριν. Με όλο το φόβο που φέρνει αυτή η αναμονή...
Κατά την κβαντική φυσική, ένα στοιχειώδες σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε δυο θέσεις ταυτόχρονα. Όχι ή εδώ ή εκεί, αλλά και εδώ και εκεί.
Αυτό, κατά τη γνώμη μου, εξηγεί πολλά από τα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης. Μπορούμε να αγαπάμε και την ίδια στιγμή να μισούμε, να κλέβουμε και να χαρίζουμε, να πράττουμε το καλύτερο και το χειρότερο.
Εξηγεί νομίζω και το χαρακτήρα μας, ως λαού. Την ίδια στιγμή είμαστε οι πιο φιλόξενοι και ταυτόχρονα οι πιο ξενόφοβοι. Την ίδια στιγμή οι πιο καχύποπτοι και οι πιο εύπιστοι. Οι πιο φανατικοί και οι πιο...
Όπως τρώνε άλλοι σοκολάτες για να έρθουν στα ίσα τους όταν νοιώθουν πίεση, έτσι εμένα με πιάνει μια σαρκοβόρα διάθεση για κατανάλωση τέχνης. Όλα τα σφάζω: σινεμά, θέατρο, μουσική, χορό, φτάνει να πάρω τη δόση μου.
Έτσι, πριν λίγες μέρες, είχα πάει στη «Στέγη», να παρακολουθήσω μία παράσταση ελληνικής ομάδας χορού, πολυδιαφημισμένη (και πολυχρηματοδοτημένη).
Δε μου άρεσε, γι αυτό ένοιωσα μεγάλη έκπληξη στο τέλος όταν είδα το κοινό όχι απλώς να χειροκροτεί ευγενικά, αλλά να αποθεώνει τους συντελεστές. Σπάνια κανείς νοιώθει τόση...
“Το μέλλον αναγκαίως θα είναι καλύτερον του παρελθόντος”
Με τα λόγια αυτά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης χαιρέτιζε, πριν από 100 περίπου χρόνια, τη δημιουργία του πρώτου αγροτικού συνεταιρισμού σε ένα χωριό της Καρδίτσας, ενθουσιασμένος από αυτό το επαναλαμβανόμενο μικρό θαύμα. Ενθουσιασμένος από αυτές τις αναπάντεχες ενώσεις ατόμων που τέμνουν διαγώνια τους κοινωνικούς χάρτες και φέρνουν κοντά διαφορετικούς ανθρώπους, φωτίζοντας τα πρόσωπα, ένα-ένα ξεχωριστά. Καλλιτεχνικές κομπανίες, αθλητικά...