Έχει και το παρόν τα δικαιώματά του

Δε με αφορά ο προεκλογικός αγώνας, ποτέ δε με αφορούσε. Διότι ποτέ τα αιτήματα δεν ταυτίζονταν με τα δικά μου. Διότι ποτέ δε μιλούσε κανείς για το εδώ και το τώρα, παρά για ένα αύριο μελλοντικό και αβέβαιο. Για το μέλλον των παιδιών μας. Συγγνώμη, αλλά δεν έχω παιδιά. Και έχει και το παρόν μου τα δικαιώματα του.

Δεν με ενδιαφέρει μια κοινωνία που δεν μπορεί ούτε στον ύπνο της να ονειρευτεί. Που δεν μπορεί να παραγάγει μαγεία.

Μέχρι λοιπόν να αποτελέσουν ζητούμενο αυτά που εμένα με νοιάζουν, θα εξακολουθώ να έχω τη δική μου «ατζέντα» που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει τα εξής:

1. Η λεωφόρος Κηφισίας να μετατραπεί σε ποτάμι. Κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει ένα ποτάμι. Οραματίζομαι μια λίμνη στο ύψος του Χίλτον, που καταλήγει σε μικρούς καταρράκτες, στο ύψος του  Παναθηναϊκού σταδίου. Καραβάκια να συνδέουν το Ψυχικό με το Σύνταγμα.

2. Όλες οι τηλεοράσεις να κλείνουν με χρονοδιακόπτη, υποχρεωτικά από τις 7 ως τις 9 το βράδυ, και τα κανάλια να μην εκπέμπουν πρόγραμμα. Οι οικογένειες αναγκάζονται να μιλήσουν μεταξύ τους.

3. Όλοι οι νέοι και νέες κάτω των 30 ετών υποχρεούνται να κάνουν παρέα μια τουλάχιστον φορά την εβδομάδα με έναν ηλικιωμένο/νη άνω των εβδομήντα. Αν θέλουν, τους αφήνουν να πιάσουν και λίγο μπουτακι, δε χάθηκε ο κόσμος. Έτσι τιμώνται τα περήφανα γηρατειά, έτσι μαθαίνουν οι νεότεροι.

4. Όσοι έχουν κηριλε αυτοκίνητα υποχρεούνται να τα δανείζουν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα σε αυτούς που δεν έχουν.

5. Όσοι και όσες, πιστοποιημένα, δεν έχουν σύντροφο, να τους παραχωρεί το κράτος, κατόπιν κληρώσεως. Για να μην δικαιούται κανείς να αναρωτιέται «τι κάνει η πολιτεία».

6. Οι ποδοσφαιριστές και οι δάσκαλοι, που το το καλοκαίρι κάθονται, να κάνουν ομάδες πυρασφάλειας.

7. Να γίνουν υποχρεωτικές οι στολές, σε όλα τα επαγγέλματα. Να υπάρχει πχ στολή χασάπη, ή στολή υδραυλικού. Από τότε που πήγα στρατό, κατάλαβα ότι είμαστε όμορφος λαός, φτάνει να φοράμε κάτι απλό και χωρίς πολλά ψιψιψωνια. Και ότι δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να ξεχωρίσεις, πάρα μέσα από την ομοιομορφία του πλήθους.

8. Η μπάντα του Δήμου να παιανίζει κάθε πρωί στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς.

Αυτά θα έβλεπα ως μια πρώτη δέσμη μέτρων.

Θέλω να σημειώσετε ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι ανεδαφικό, ούτε καν εξεζητημένο. Αντιθέτως, είναι τόσο απλά και τόσο κάτω απ τη μύτη μας, που απαιτεί προσπάθεια για να τα εντοπίσεις.

Όπως οτιδήποτε το προφανές.

Γιώργος Νέρης