Antonia Kosmidi

Φωτογραφίζω...οχι για να βγάλω την τέλεια φωτογραφία,όχι γιατί διαθέτω την απίστευτη τεχνική κατάρτιση...αλλά γιατί μέσα μου είμαι γεμάτη χρώματα και εικόνες ...

φωτογραφίζω γιατί απ οταν άρχισα να κυκλοφορώ με μια μηχανή στο χέρι, άλλαξε ο τρόπος μου να βλέπω, να παρατηρώ, να φαντάζομαι, να χάνομαι...ένιωσα να συμμετέχω και 'γω στο άπειρο..να μου αποκαλύπτονται λεπτομέριες, που μεχρι πριν μάλλον προσπερνούσα..έμαθα πως ακομα και ο ίδιος δρομος,δεν ειναι ποτέ ίδιος και οτι η ομορφιά μπορεί να είναι καλα κρυμμένη ...

φωτογραφιζω γιατι πλέον, για μενα, ειναι τροπος ζωης...είναι συντροφιά , είναι υπενθύμιση..υπενθύμιση να τα βλέπεις κι αλλίως...υπενθύμιση, να μην βιάζεσαι..γιατί όλα τα ωραία συνήθως συμβαίνουν στην διαδρομή όταν ακριβώς εμείς δεν έχουμε χρονο γι΄αυτά..

είναι ένας τρόπος έκφρασης, δίχως λόγια, διχως εξηγήσεις...ειναι ενα συναίσθημα, μια στιγμή ,μια ανάμνηση, ένα άρωμα, αισθήσεις που ξεχύνονται και γίνονται εικόνα...είναι οι "εποχες" μέσα μας...αυτές που μας οδηγούν σε αυτά που βλέπουμε και συνειδητοποιούμε και παρατηρούμε...και βιώνουμε...και είμαστε τελικά...